...Sjå, blenkjer havet, eg har óg stjernor og blåe djup...

Havet

Dette var havet. Sjølve ålvoret, veldigt og grått. Men liksom hugen i einslege stunder brått opnar glidande spegelsyn mot gåtefulle djup – soleis kan óg havet ein blå morgontime opna seg mot himmel og einsemd. Sjå, blenkjer havet, eg har óg stjernor og blåe djup. (Under bergfallet, 1951)

Diktet er til Elisabeth som fyller 28 idag, Gratulerer fra tante Else Jorunn